Ο Γεώργιος θα φοιτήσει στο Σχολείο των Τεχνών στην Αθήνα (1846-1857), κοντά στον Κρίστιαν Ζίγκελ. Μαθητής ακόμα, φιλοτέχνησε με τον αδελφό του Λάζαρο έργα σε διάφορες περιοχές. Το 1857 κερδίζει το α’ βραβείο στον Κοντοσταύλειο διαγωνισμό με το έργο Ο Δαυίδ με την σφενδόνην. Το 1859 διορίζεται καθηγητής γλυπτικής στη Σχολή Καλών Τεχνών. Το 1860 μαζί με τα άλλα τρία αδέλφια του (Λάζαρο, Ιωάννη και Μάρκο) ανοίγουν εργαστήρι, απέναντι από την εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής στην Αθήνα, με την επιγραφή «Ανδριαντοποιείον». Μαζί με τον αδελφό του Λάζαρο, φιλοτεχνεί επίσης το έργο η Ελλάς Ομονοούσα (πιθανότατα μέσα στα χρόνια 1859-1865). Το 1872 στήνει τον ανδριάντα του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε’ στα Προπύλαια. Συνεργάστηκε στενά με τον Λύσανδρο Καυταντζόγλου, καθώς, είτε μόνος του είτε με τον αδελφό του Λάζαρο, φιλοτέχνησε πολλά από τα γλυπτά που ο Καυταντζόγλου σχεδίασε. Χαρακτηριστικά των έργων του είναι η πλαστικότητα, η ισορροπία των όγκων και γενικότερα η αποφυγή της κλασικιστικής ψυχρότητας.

ΠΗΓΕΣ

Μαυρομιχάλη Ευθυμία, Εθνική ιδεολογία και αλληγορία: παράσταση της Ελλάδας από τους αδελφούς Φυτάλη, 2013, διαθέσιμο στην ιστοσελίδα https://dspace.flinders.edu.au/xmlui/handle/2328/26883 [τελευταία πρόσβαση 14/2/2019]

Λυδάκης Στ., Οι Έλληνες Γλύπτες, τ.5: Η νεοελληνική γλυπτική. Ιστορία-τυπολογία-λεξικό γλυπτών, Αθήνα, Μέλισσα, 1981, σ. 489-490.

Χρήστου Χρύσανθος, Κουμβακάλη-Αναστασιάδη Μυρτώ, Νεοελληνική Γλυπτική 1800-1940, Εμπορική Τράπεζα, Αθήνα 1982, σ. 196-198.