Γεννήθηκε το 1811 στην Αθήνα, όπου και πέθανε το 1858. Το 1827, μετά τον θάνατο του πατέρα του (1826), η οικογένεια Κορομηλά εγκαταστάθηκε στην Αίγινα, όπου ο πρωτότοκος Ανδρέας, προστάτης της μητέρας και των έξι μικρότερων αδελφιών του, βρήκε δουλειά στο Τυπογραφείο της Διοίκησης, μετέπειτα Εθνική Τυπογραφία. Το 1832, μετά την απόλυσή του με την κατηγορία της υπεξαίρεσης τυπογραφικού υλικού, αναζήτησε χρηματοδότηση για τη δημιουργία δικού του τυπογραφείου. Το 1833, η γνωριμία του με τον Νεόφυτο Δούκα, διευθυντή τότε του Ορφανοτροφείου της Αίγινας και πολυγραφότατου λόγιου, στάθηκε καθοριστική για τη επιχειρηματική δραστηριότητα του Κορομηλά.

Τον τελευταίο χρόνο λειτουργίας του ιδιωτικού τμήματος της Εθνικής Τυπογραφίας στην Αίγινα, ο Δούκας τύπωσε τη Γραμματική Τερψιθέα και για τη συνέχιση των εκδόσεών του αναζητούσε τυπογράφο για την τύπωση των ανέκδοτων έργων του, κυρίως τις μεταφράσεις αρχαίων ποιητών. Έχοντας πληροφορηθεί τις προσπάθειες του Κορομηλά να αποκτήσει τυπογραφείο, επικοινώνησε μαζί του προτείνοντας δανειοδότηση και επιπλέον την υπόσχεση εξασφάλισης τυπογραφικών εργασιών για πέντε χρόνια. Ο Κορομηλάς συμφώνησε και με την εγγυητική επιστολή που πήρε για δάνειο, μετέβη στα τυπογραφικά εργαστήρια Διδότου στο Παρίσι (Αύγουστος 1833), όπου παράγγειλε εξοπλισμό και υλικό αξίας 8.000 φράγκων. Το τυπογραφείο του λειτούργησε στην Αίγινα από το 1834 έως το 1839. Με την έναρξη των εργασιών τύπωσε την αγγελία του Ν. Δούκα για τις επικείμενες εκδόσεις των έργων του (14 Φεβρουαρίου 1834) και ακολούθως 14 βιβλία του σε 29 τόμους, καθώς και εννέα ακόμη βιβλία ιστορικά, σχολικά, λογοτεχνικά και πρακτικών γνώσεων. Μεταγενέστερα, τύπωσε άλλα τέσσερα έργα του Δούκα στην Αθήνα (1842-1845) και τελευταία την αγγελία θανάτου του ευεργέτη του.

Από το 1835 το κύριο μέρος του τυπογραφείου του εγκαθίσταται στην πρωτεύουσα -πλέον- Αθήνα. Στο εξής, η επιχειρηματική δραστηριότητα του Κορομηλά διευρύνθηκε τόσο, ώστε να προκαλέσει αντιδράσεις συναδέλφων του και συγγραφέων. Σύμφωνα με στατιστική του 1836 για τα τυπωμένα αντίτυπα από το 1833, ο Κορομηλάς συγκεντρώνει 70.650 έναντι 27.000 αντιτύπων που αθροιστικά είχαν τυπώσει τέσσερις άλλοι τυπογράφοι, οι Τόμπρας, Ράλλης, Φιλήμων και Αγγελίδης. Το 1842 ο Ανδρέας επέκτεινε την επιχείρηση ιδρύοντας σύγχρονο παράρτημα στην Κωνσταντινούπολη, όπου από το 1844 ίδρυσαν τυπογραφεία και τα αδέλφια του Αντώνιος, Δημήτριος και Διονύσιος. Για μία περίπου εικοσαετία, η παραγωγή του Κορομηλά και των διαδόχων του ξεπερνά τους 500 τίτλους και αποτελείται, κυρίως, από σχολικά βιβλία, βάσει των αναλυτικών προγραμμάτων, με πολλές επανεκδόσεις.
Ο Ανδρέας Κορομηλάς συνδέθηκε με την πρόοδο στην τεχνογνωσία της τυπογραφίας, καθώς γύρω στο 1840 εισήγαγε πρώτος από το Παρίσι στην Ελλάδα την τυπογραφική μέθοδο της στερεοτυπίας και δύο χρόνια αργότερα την τεχνική της ερυθροτυπίας από τη Βενετία. Σύμφωνα με τον Τριαντάφυλλο Σκλαβενίτη, «η ποιότητα των εκδόσεών του και οι καλές σχέσεις με τους κυβερνητικούς και κρατικούς αξιωματούχους, ιδιαίτερα τους Φαναριώτες, διευκόλυναν την έγκριση και διάδοση των βιβλίων του αλλά και την ανάθεση τυπογραφικών εργασιών και την απονομή παρασήμων». Το 1858, ο πρόωρος θάνατος του «νέου Διδώτου της αυτονόμου Ελλάδος», όπως αποκαλούσαν τον Κορομηλά, και η κακοδιαχείριση της συζύγου του κλόνισαν την ακμαία επιχείρηση, η οποία στο εξής λειτούργησε με την ευθύνη επιτρόπων και των απογόνων του έως το 1884, όταν αγοράστηκε από τον Ανέστη Κωνσταντινίδη μαζί με το κτήριο που τη στέγαζε, στη σημερινή πλατεία Συντάγματος, στη γωνία της οδού Ερμού.

ΠΗΓΕΣ

• Σκλαβενίτης Τριαντάφυλλος, «Η Τυπογραφία στο Νέο Ελληνικό Κράτος (1828-1884)» στο Πεντακόσια χρόνια έντυπης παράδοσης του νέου ελληνισμού (1499-1999), Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων, Αθήνα 2000, σ. 205-208.
• Η φωτογραφία, από το Εθνικόν Ημερολόγιον Βρεττού, τ. 8, 1 (1868), προσβάσιμη στο https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Andreas_Koromilas_1868_028.JPG (ανάκτηση: 10/5/2019.