Η προτομή του Μιαούλη, που αποκαλείται προτομή (β), γιατί στον εξώστη υπάρχουν δύο προτομές του αγωνιστή, διαφοροποιείται αρκετά από το πρότυπο της εικόνας του αγωνιστή, όπως είχε παραδοθεί από το πορτρέτο που είχε σχεδιάσει ο Karl Krazeisen (1794-1878), αξιωματικός του βαυαρικού στρατού και ερασιτέχνης ζωγράφος, ο οποίος τα χρόνια 1826-1827 φιλοτέχνησε από φυσικού είκοσι μία προσωπογραφίες μορφών του ’21 (Πηγή 2). Ο Μιαούλης αποδίδεται σε ώριμη ηλικία, έχει πυκνά μαλλιά στους κροτάφους και παχύ μουστάκι. Φέρει στους ώμους χαλαρά ριγμένο ένα ιμάτιο με βαθιές πτυχώσεις, στο πρότυπο των προτομών των αρχαίων φιλοσόφων.
Η προτομή, που αποδίδεται στον γλύπτη Ιωάννη Κόσσο, παριστάνει τον Μιαούλη, σύμφωνα με την επιγραφή στη βάση της. Ωστόσο, ο Ηλίας Μυκονιάτης υποστηρίζει ότι ο Κόσσος δεν μπορεί να είναι ο δημιουργός της, γιατί ο γλύπτης έμενε πιστός στα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά των προσώπων που απεικόνιζε (Πηγή 1).
ΑΚΡΙΒΗΣ ΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ [ΠΕΡΙΟΧΗ] Εξώστες του Πανεπιστημίου Αθηνών |
ΕΝΕΠΙΓΡΑΦΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΜΝΗΜΕΙΟΥ
ΓΕΝΙΚΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΠΡΟΤΟΜΩΝ
ΑΡΧΕΙΑΚΕΣ ΠΗΓΕΣ / ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Η. Μυκονιάτης, Ο γλύπτης Ιωάννης Κόσσος 1822-1873, ανάτυπο από την επιστημονική επετηρίδα της Φιλοσοφικής Σχολής ΑΠΘ, τ. ΚΒ’, ΑΠΘ, Θεσσαλονίκη, 1984, σ. 405.
Χριστίνα Κουλούρη, Φουστανέλες και χλαμύδες. Ιστορική μνήμη και εθνική ταυτότητα 1821-1930, Αθήνα, Αλεξάνδρεια, 2020.
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ
end faq