Γεννήθηκε στην Γαράντζα (σημερινή ονομασία Άνω Μέλπεια Μεσσηνίας) γενέτειρα πολλών κλεφτών. Έλαβε το πολεμικό βάπτισμα του πυρός κατά τα Ορλωφικά μαζί με άλλους συντοπίτες του. Στα 1805-περίοδο έντονων διώξεων κλεφταρματολών από τις οθωμανικές αρχές-επικηρύχθηκε και αναζήτησε προστασία μεταβαίνοντας στην Ζάκυνθο. Επέστρεψε στον τόπο του στα 1813, ενώ το 1819 μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία από τον Κυριάκο Καμαρηνό, Φιλικού με πολύ σημαντική δραστηριότητα υπέρ των σκοπών της εταιρείας στην Μάνη. Μεταξύ άλλων, ο Καμαρηνός είχε μυήσει και τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη. Ήταν ένας από τους πρωτεργάτες της κήρυξης της Επανάστασης στην περιοχή της Άνω Μεσσηνίας, παρά την μεγάλη ηλικία στην οποία βρισκόταν κατά το ξέσπασμα του Αγώνα. Έλαβε μέρος σε σημαντικές πολεμικές επιχειρήσεις της Πελοποννήσου ως επικεφαλής ενόπλων ομάδων, όπως στην μάχη του Βαλτετσίου και λίγο αργότερα στην πολιορκία και Άλωση της Τριπολιτσάς, αλλά και στις επιχειρήσεις για την ανακοπή των στρατευμάτων του Μαχμούτ πασά Δράμαλη. Υπήρξε οικογενειακός και φίλος με τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και συντάχθηκε μαζί του τόσο κατά τις πολεμικές επιχειρήσεις όσο κατά τις εμφύλιες συγκρούσεις. Το 1823 η Προσωρινή Διοίκηση του απένειμε τον βαθμό του χίλιαρχου. Μετά την ναυμαχία του Ναυαρίνου και την έλευση του Ιωάννη Καποδίστρια ο Μητροπέτροβας αποσύρθηκε από την ενεργό δράση και ως ρωσόφιλος υποστήριξε τον νέο Κυβερνήτη. Κατά την πρώτη οθωνική περίοδο παρέμεινε υποστηρικτής του Ρωσικού κόμματος και σταθερός συνοδοιπόρος του Θ. Κολοκοτρώνη. Έτσι, κατά τον Ιούλιο 1834 και παρά τα σχεδόν 90 του χρόνια, ο παλαιός καπετάνιος του Αγώνα δεν δίστασε να λάβει μέρος σε εξέγερση στην γενέτειρά του, εναντίον της Αντιβασιλείας. Θρυαλλίδα είχε σταθεί η σύλληψη του Κολοκοτρώνη και άλλων αγωνιστών με την κατηγορία υποκίνησης αντεθνικών ενεργειών. Η καταστολή των εξεγέρσεων στην Μεσσηνία από τις κυβερνητικές δυνάμεις οδήγησε τον Μητροπέτροβα και τους άλλους συμμετέχοντες σε παράδοση και τελικά σε δίκη. Ο Μητροπέτροβας λόγω προχωρημένης ηλικίας αλλά και της αναγνώρισης της προσφοράς του στον Αγώνα δεν καταδικάστηκε σε θάνατο όπως συνέβη με τους στασιαστές Γιαννάκη Γκρίτζαλη και Αναστάσιο Τζαμαλή, παρά σε φυλάκιση δεκαπέντε ετών στο Νεόκαστρο (Πύλος). Παρέμεινε ωστόσο φυλακισμένος για δύο έτη μέχρι που του δόθηκε αμνηστία και απελευθερώθηκε. Απεβίωσε δύο χρόνια αργότερα σε ηλικία 93 ετών.

ΠΗΓΕΣ

• Στέφανος Παπαγεωργίου, λήμμα «Πέτροβας Δημήτριος», 1821 Lexicon, Κέντρο Έρευνας Νεότερης Ιστορίας (ΚΕΝΙ) – Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης & Ιστορίας, Πάντειο Πανεπιστήμιο, προσβάσιμο στο https://drive.google.com/file/d/0B4dqYlrQi2zhVl81WlRDdFZHUFNzd2ZKREFuajY4SDBQSGx3/view (ημερομηνία ανάκτησης 26/06/2020)
• Φώτιος Χρυσανθόπουλος [Φωτάκος], Βίοι Πελοποννησίων ανδρών και των έξωθεν εις την Πελοπόννησον ελθόντων κληρικών στρατιωτικών και πολιτικών των αγωνισαμένων τον αγώνα της Επαναστάσεως. Συγγραφέντες μεν υπό Φωτίου Χρυσανθόπουλου ή Φωτάκου πρώτου υπασπιστού του Θ. Κολοκοτρώνη εκδοθέντες δε υπό Σταύρου Ανδροπούλου Αρεοπαγίτου, Τυπογραφείο Π.Δ. Σακελλαρίου, Αθήνα 1888, σελ. 99-100