Ο Γεώργιος Κουντουριώτης (1782-1858) ήταν πρόκριτος και πλοιοκτήτης της Ύδρας καθώς και πολιτικός της Επανάστασης, της καποδιστριακής και οθωνικής περιόδου.
Μεσολογγίτης αρχιτέκτονας, δούλευε στην κατασκευή του τείχους και σκοτώθηκε ενώ επιθεωρούσε τις φθορές στο τείχος της πόλης κατά την δεύτερη πολιορκία.
Στρατιωτικός της Επανάστασης του 1821 και πολιτικός, του οποίου η δράση εντοπίστηκε στην Εύβοια και την Αττική. Με την ίδρυση του ελληνικού κράτους έλαβε τον βαθμό του υποστράτηγου ενώ αργότερα πρωτοστάτησε στην Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843.
Ισχυρός πρόκριτος του Αιγίου, μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και ανέλαβε στρατιωτική και πολιτική δράση στην Ελληνική Επανάσταση. Οπαδός του Αγγλικού Κόμματος, αντιπολιτεύτηκε τον Καποδίστρια και στη συνέχεια τον Όθωνα.
Ο Ελβετός φιλέλληνας, εκδότης των «Ελληνικών Χρονικών», Ιωάννης-Ιάκωβος Μάγερ (1798-1826) εγκαταστάθηκε στο Μεσολόγγι το 1821, ίδρυσε νοσοκομείο και φαρμακείο και στήριξε τους πολιορκημένους κατοίκους μέχρι την Έξοδο, όταν βρήκε τον θάνατο και ο ίδιος μαζί με τη γυναίκα και τα παιδιά του.
Ο Δημήτριος Μακρής (1772-1841), αρματολός του Ζυγού, μυημένος στη Φιλική Εταιρεία, υπήρξε επικεφαλής φάλαγγας στην Έξοδο του Μεσολογγίου (1826) και πληρεξούσιος στην Δ΄ Εθνοσυνέλευση. Επέλεξε να μην αναλάβει αξιώματα μετά τη δημιουργία του ελληνικού κράτους και αποτραβήχτηκε στη γενέτειρά του όπου και πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του.
Έμπορος και τοκιστής κατά την προεπαναστατική περίοδο, στρατιωτικός και πολιτικός της επαναστατικής και μετεπαναστατικής περιόδου. Αντικαποδιστριακός και αντι-οθωνικός συνέδεσε το όνομά του με την Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843. Μορφή του 1821 που καθιερώθηκε στη συλλογική μνήμη μέσα από τις ιδεολογικοποιημένες φιλολογικές αναγνώσεις των «Απομνημονευμάτων» του και την αναπαραγωγή τους από την παραδοσιακή ιστοριογραφία.
Ο Βάσος Μαυροβουνιώτης (στα σέρβικα λεγόταν Βάσο Μπράγιοβιτς-Васо Брајовић) ήταν Σερβικής καταγωγής Έλληνας στρατηγός του 19ου αιώνα. Γεννήθηκε το 1797, στην πεδιάδα Bjelapavlici (Πετροπαύλιτς) στο κεντρικό Μαυροβούνιο. Είχε σλαβική καταγωγή. Πέθανε ξαφνικά από πνευμονία σε ηλικία πενήντα ετών , στις 9 Ιουνίου του 1847.
Από γνωστή φαναριώτικη οικογένεια, γεννήθηκε στην Τεργέστη περί το 1796 και πέθανε στην Πάρο το 1840. Διέθεσε μεγάλα χρηματικά ποσά για την Επανάσταση και της απονεμήθηκε ο βαθμός του αντιστράτηγου.
Περισσότερα...
Φαναριώτης, από τις σημαντικότερες πολιτικές φυσιογνωμίες της επαναστατικής, της καποδιστριακής και της οθωνικής περιόδου, με ευρεία μόρφωση, οργανωτικά και διπλωματικά προσόντα, εισηγητής των πλέον συγκροτημένων προτάσεων για τη δημιουργία ενός συνταγματικού κράτους δυτικού τύπου. Εκφραστής της βρετανικής πολιτικής από το 1821 έως το τέλος της ζωής του, ιδεολογικά και πολιτισμικά στον αντίποδα των οπλαρχηγών της Επανάστασης, και στη συνέχεια ο ισχυρότερος αντίπαλος του Καποδίστρια, καθιερώθηκε στη συλλογική μνήμη μέσα από την καταγγελτική ματιά των αντιπάλων του, που στερεοτυπικά και μονομερώς αναπαρήχθη από την παραδοσιακή ιστοριογραφία.
Γόνος της ισχυρής οικογένειας των Μαυρομιχαλαίων της Μάνης, που πρωταγωνίστησε στην επαναστατική και καποδιστριακή περίοδο. Στη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης διακρίθηκε ως οπλαρχηγός για τη συμμετοχή του στις πολεμικές επιχειρήσεις αλλά σκοτώθηκε νωρίς, το 1822, στη μάχη της Σπλάτζας και τάφηκε στο Μεσολόγγι.
Ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης (1765-1848), ο «βασιλιάς της Μάνης», υπήρξε ηγετική μορφή της Ελληνικής Επανάστασης, αρχιστράτηγος της Λακωνίας και επικεφαλής της Μεσσηνιακής Γερουσίας. Συγκρούστηκε με τον Καποδίστρια αλλά ο Όθωνας προσπάθησε να τον προσεταιριστεί προσφέροντας αξιώματα στον ίδιο και μέλη της οικογένειάς του.
Ο Σπυρίδων Μερκούρης (1856-1939) υπήρξε επί πολλές θητείες Δήμαρχος της Αθήνας, συμβάλλοντας στον εξωραϊσμό και εκσυγχρονισμό της πόλης. Φιλοβασιλικός και αντίπαλος του Βενιζέλου, διώχθηκε από τις βενιζελικές κυβερνήσεις.