Γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1770 σε μικροαστικό οικογενειακό περιβάλλον, ενώ σε μικρή ηλικία έμεινε ορφανός από πατέρα αντιμετωπίζοντας σημαντικές οικονομικές δυσχέρειες. Η μητέρα του ήταν ηθοποιός σε θεατρικές παραστάσεις της εποχής, χωρίς σημαντικές διακρίσεις. Τα οικονομικά προβλήματα της οικογένειας σύντομα οδήγησαν στην ανάληψη της ανατροφής και εκπαίδευσης του Γ. Κάνινγκ από τον εύπορο θείο του Στράτφορντ Κάνινγκ (Stratford Canning), ο οποίος τον μεγάλωσε μαζί με τα δικά του παιδιά. Ο Γ. Κάνινγκ φοίτησε στο περιώνυμο Κολλέγιο του Ήτον στο οποίο φοιτούσαν γόνοι αριστοκρατικών οικογενειών της Αγγλίας. Εκεί σπούδασε νομικά ενώ συμπλήρωσε τις σπουδές του και στο Κολλέγιο Christ Church της Οξφόρδης. Συμμετείχε ως μέλος σε αρκετούς πολιτικούς συλλόγους και λέσχες κατά τα ήθη των μεσαίων και ανώτερων αστικών στρωμάτων της εποχής, διακρινόμενος για τις αγορεύσεις του. Μετά το πέρας των σπουδών του (1791) σύντομα εισήλθε στην πολιτική συνδεόμενος με το περιβάλλον των Torries και προσωπικά με τον πρωθυπουργό της Αγγλίας κατά την εποχή εκείνη, William Pitt. Τον Ιούλιο 1793 εξελέγη βουλευτής του νησιού Isle of Wight στην Βουλή των Κοινοτήτων. Σύντομα άρχισε να απολαμβάνει σημαντικής αναγνώρισης και να εντείνει την πολιτική του επιρροή με αποτέλεσμα να οριστεί από τον W.Pitt αναπληρωτής γραμματέας εξωτερικών υποθέσεων (1796). Λίγο αργότερα, στα 1799 διορίστηκε απεσταλμένος της Αγγλίας στην Επιτροπή Ελέγχου της κυβέρνησης της Ινδίας. Ακολούθησε τον W.Pitt στην παραίτησή του το 1801 και λίγο αργότερα στα 1804, στην τελευταία κυβέρνηση Pitt διορίστηκε ταμίας του Ναυτικού. Κατά την κρίσιμη διετία 1807-1809, εν μέσω των σημαντικών πολιτικών ανακατατάξεων λόγω των Ναπολεόντειων Πολέμων διετέλεσε υπουργός Εξωτερικών. Στην ίδια θέση θα βρισκόταν και μεταξύ των κρίσιμων για την εξέλιξη του ελληνικού ζητήματος ετών 1822-1827. Ο ίδιος, φιλελεύθερος πολιτικός και ενάντιος στην Ιερά Συμμαχία και τον Μέττερνιχ, καθώς και στην πιθανότητα επέκτασης της ρωσικής πολιτικής επιρροής προς την Εγγύς Ανατολή, θα επεδείκνυε φιλελληνικές διαθέσεις χωρίς ωστόσο να παρεκκλίνει στην πράξη από την μετριοπαθή και ενίοτε αμφίσημη πολιτική της Αγγλίας έναντι του ελληνικού ζητήματος. Εντούτοις, η εκ μέρους του αναγνώριση του εμπόλεμου δικαιώματος των επαναστατημένων Ελλήνων και των θαλασσίων αποκλεισμών από ελληνικά πολεμικά πλοία θα θεωρούνταν από την ελληνική Προσωρινή Διοίκηση ως μια έμμεση αναγνώριση των ελληνικών θέσεων. Ανάλογης υποδοχής θα τύγχαναν και οι ενέργειές του κατά το 1824 για την εξασφάλιση δανείων στην Προσωρινή Διοίκηση με την εγγύηση του αγγλικού δημοσίου. Οι κινήσεις αυτές του Κάνινγκ, σύντομα θα οδηγούσαν Έλληνες πολιτικούς σε έγγραφες διατυπώσεις εκχώρησης του ελέγχου του ελληνικού ζητήματος και υποταγής ουσιαστικά της ελληνικής υπόθεσης σε αγγλική κηδεμονία. Στις ιστορικές πηγές του 19ου αιώνα ο Κάνινγκ αναπαρίσταται ως ένθερμος φιλέλληνας και ευεργέτης του ελληνικού έθνους, οπτική που οδηγεί σε μια ηρωοποίηση και εξιδανίκευσή του. Ο Γ. Κάνινγκ πέθανε τον Αύγουστο του 1827 αφού διετέλεσε για μικρό διάστημα πρωθυπουργός.

ΠΗΓΕΣ

• Δημήτριος Κακαμπούρας, Η Βρετανική πολιτική έναντι της Ελλάδας του 1821 υπό το φως της κριτικής Ελλήνων της εποχής αυτής, διδακτορική διατριβή, ΕΚΠΑ -Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης, Αθήνα 1993, προσβάσιμη στο  Εθνικό Αρχείο Διδακτορικών Διατριβών https://www.didaktorika.gr/eadd/handle/10442/2439 (ημερομηνία πρόσβασης 29/09/2020)
• «George Canning», Ψηφιακή Εγκυκλοπαίδεια Britannica, https://www.britannica.com/biography/George-Canning, (ημερομηνία πρόσβασης 29/09/2020)
• Στέφανος Παπαγεωργίου, λήμμα «Γεώργιος Κάννιγκ», 1821 Lexicon, Κέντρο Έρευνας Νεότερης Ιστορίας (ΚΕΝΙ) – Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης & Ιστορίας, Πάντειο Πανεπιστήμιο, προσβάσιμο στο  https://keni.panteion.gr/images/kanning_geo.pdf.pdf (ημερομηνία πρόσβασης 18/08/2020)
• Λήμμα «Κάννινγκ Γεώργιος», Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τομ. ΙΓ΄, Πυρσός 1930, σελ. 701-702.