Όνομα Αλφαβητικά

# Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

# A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

Επιλέξτε το όνομα

Γιαννιάς Κωνσταντίνος

Καπετάνιος κλεφτών της Αχαΐας, θανατώθηκε από τις οθωμανικές δυνάμεις το 1804. Η δράση του εντάσσεται στην προεπαναστατική οθωμανική κοινωνία, όπου οι συμμαχίες και οι συγκρούσεις ήταν ρευστές και υπαγορεύονταν από προσωπικές στρατηγικές και οικονομικά συμφέροντα.

Ο Κωνσταντίνος Γιαννιάς ήταν κλεφτο-καπετάνιος της Αχαΐας. Γεννήθηκε στα 1760 στην Προστοβίτσα (σημερινή Δροσία) Τριταίας Αχαΐας, γιος του ιερέα της περιοχής Παπά-Ανδρέα (ή Παπανδρέα). Από μικρός ακολούθησε τον δρόμο των επαγγελματιών πολεμιστών της εποχής και έγινε κλέφτης. Κατά την περίοδο 1787 και έως τον θάνατό του το 1804 ανήκε στην ομάδα του κλεφτοκαπετάνιου της Πελοποννήσου Ζαχαριά Μπαρμπιτσιώτη. Ο Γιαννιάς διοικούσε ομάδα περίπου 60 ενόπλων στο αρματολίκι Τρικάλων Κορινθίας. Συνδεόταν επίσης με τον πρόκριτο Σωτήριο Νοταρά. Σύμφωνα με τα απομνημονεύματα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη ένας από τους σημαντικότερους πολεμικούς άθλους του Γιαννιά ήταν η σύλληψη του Μαχμούτ μπέη του Μυστρά. Στα 1804, ο Γιαννιάς συνελήφθη από οθωμανικές δυνάμεις και απαγχονίσθηκε, ενώ σύμφωνα με κάποιες λαϊκές κυρίως παραδόσεις προδόθηκε από φιλικά του πρόσωπα. Όπως συχνά συνέβαινε με τους ένοπλους, κλεφταρματολούς της εποχής, η υποταγή του Γιαννιά στην οθωμανική νομιμότητα ήταν εξαιρετικά ευμετάβλητη και ρευστή και υπαγορευόταν από τις προσωπικές του στρατηγικές και τα οικονομικά συμφέροντα. Έτσι κατά περιόδους ερχόταν σε συμφωνίες (καπάκια) με την οθωμανική διοίκηση και άλλοτε βρισκόταν διωκόμενος από αυτήν, όπως συνέβη πριν τον θάνατό του. Αντιστοίχως ρευστές και ευμετάβλητες ήταν και οι συμμαχίες του με πρόκριτους της περιοχής δράσης του. Γύρω από τον βίο του Γιαννιά οι έγκυρες ιστορικές πληροφορίες είναι λιγοστές και συχνά αδιαχώριστες από τους λαϊκούς θρύλους και την προφορική παράδοση. Η προσωπικότητα του Γιαννιά φέρεται να ενέπνευσε το δημοτικό τραγούδι της κλεφτουριάς μεταξύ των οποίων και το ακόλουθο: Εμείς καλά καθόμαστε εδώ στον ξένο τόπο / κι αν μας πειράξουν τίποτα της Πάτρας οι αγάδες / τότε να μας γνωρίσουνε, τότε να μας ιδούνε / να δουν το Γιάννη του Παπά / τον γιό το Παπανδρέα / πως πιάνουν σκλάβους ζωντανούς / σκλάβους κοτζαμπάσηδες / πιάνει και τον Αχμέτ αγά / της Πάτρας βοϊβόντα.

 

 

ΠΗΓΕΣ

 

  • «Λήμμα Γιαννιάς», στο Κώστας Ν. Τριανταφύλλου, Ιστορικόν λεξικόν των Πατρών. Ιστορία της πόλεως και επαρχίας Πατρών από της αρχαιότητος έως σήμερον κατά αλφαβητικήν ειδολογικήν κατάταξιν, τόμος Α΄, Τυπογραφείο Πέτρου Χρ. Κούλη, Πάτρα 1995, σελ. 417-419.  
  • Λήμμα «Γιαννιάς», Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τομ. Η΄, Πυρσός 1929, σελ. 348.