Οι πρόγονοι του ποιητή Γεώργιου Δροσίνη ήταν γεννημένοι στο Μεσολόγγι.

Ο  Γιώργος Δροσίνης ή Καραγιώργος ήταν παππούς του ποιητή. Το 1825 ήταν αντιστράτηγος και διέθετε δικό του σώμα πολεμιστών. Μετείχε στην πολιορκία και  σκοτώθηκε στην Έξοδο.

Ο Ιωάννης Δροσίνης (Γιαννάκος), αδελφός του Γιώργου, ήταν φροντιστής των στρατοπέδων της Δυτικής Ελλάδας. Μετείχε στην πολιορκία του Μεσολογγίου και πέθανε κατά την Έξοδο.

Ο Κώστας Δροσίνης ή Καρακώστας, ο δεύτερος αδελφός του Γιώργου, ήταν χιλίαρχος και μετείχε στη μάχη της νησίδας της Κλείσοβας εφοδιάζοντας τους πολιορκημένους. Διασώθηκε από την Έξοδο, αλλά σκοτώθηκε τον επόμενο χρόνο από τραυματισμό στη μάχη του Φαλήρου με τον Καραϊσκάκη.

Ο Χρήστος Δροσίνης, πατέρας του ποιητή, ήταν γιος του Γιώργου και είχε γεννηθεί στο Μεσολόγγι. Σε παιδική ηλικία διασώθηκε από την Έξοδο γιατί βρισκόταν στον Κάλαμο (αγγλοκρατούμενη περιοχή). Μετέπειτα σπούδασε και έγινε ανώτατος υπάλληλος του Υπουργείου Οικονομικών.

Ο Γεώργιος Δροσίνης (1859-1951), γιος του Χρήστου Δροσίνη και της Αμαλίας Πετροκόκκινου, γεννήθηκε στην Αθήνα. Αρχικά σπούδασε Νομικά. Με τη σύσταση του Ν. Πολίτη μεταγράφτηκε στην Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας. Συνέχισε τις σπουδές του στη Λειψία, τη Δρέσδη και το Βερολίνο. Μετά την επιστροφή του στη Ελλάδα ανέλαβε αρχικά μαζί με τον Ν. Πολίτη και μετά μόνος του τη διεύθυνση του περιοδικού Εστία. Εκλέχτηκε Γραμματέας του Συλλόγου προς Διάδοσιν Ωφέλιμων Βιβλίων. Το 1908 ήταν Γενικός Επιθεωρητής της Δημοτικής Εκπαίδευσης και αργότερα Τμηματάρχης της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Μετέπειτα ανέλαβε τη διεύθυνση του Μουσείου των Κοσμητικών Τεχνών και το 1926 εκλέχτηκε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Ανήκε στον κύκλο των προοδευτικών ποιητών (μαζί με τους Νίκο Καμπά και Κωστή Παλαμά) που επιδίωκαν να ανανεώσουν τον ποιητικό τους λόγο και να καθιερώσουν την δημοτική ως επίσημη γλώσσα της λογοτεχνίας. Πέθανε στην Κηφισιά στις 3 Ιανουαρίου 1951.

ΠΗΓΕΣ

• Γιαννακογεώργου – Μαυρομάτη Όλγα, «Οι λογοτέχνες του Μεσολογγίου», στο Αλτ. Κλεισοβίτης, (επιμ.), Μεσολόγγι Ιερή Πόλη, Μεσολόγγι, Διέξοδος, 2010, σ. 68-69.
• Ιστότοπος του «Μουσείου Δροσίνη», προσβάσιμο στο https://www.drossinismuseum.gr/index.php (ανάκτηση 27-3-2020).