Ήταν γιος του Ναθαναήλ Τερτσέτη και της Αικατερίνης το γένος Στρούντζα, γεννημένος στην Ζάκυνθο το 1800. Η οικογένειά του καταγόταν από τη Μασσαλία και ήταν καθολική στο θρήσκευμα. Η μητέρα του πέθανε ενώ ο Γεώργιος ήταν σε νεαρή ηλικία και ο πατέρας του παντρεύτηκε εκ νέου με την Αικατερίνη Παπαβασίλη. Στα παιδικά του χρόνια μαθήτευσε δίπλα στον ιερέα Lorenzo di Remo, ενώ αργότερα, -κατά την παράδοση των μεσαίων αστικών στρωμάτων των Επτανήσων κατά την εποχή εκείνη,- μετέβη για σπουδές στη Μπολόνια και την Πάντοβα. Εκεί σπούδασε νομικά πλάι στον Giuseppe Barbieri, ενώ παρακολούθησε και μαθήματα ιταλικής φιλολογίας. Στα χρόνια της παραμονής του στην Πάντοβα ενεργοποιήθηκε πολιτικά μέσα από την ένταξή του στο κίνημα του καρμποναρισμού. Επιστρέφοντας από τις σπουδές του το 1820, μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία από τον Νικόλαο Καλύβα και λίγο αργότερα στάλθηκε στην Πελοπόννησο για να λάβει μέρος στις επιχειρήσεις του Αγώνα, επέστρεψε όμως στην Ζάκυνθο για λόγους υγείας όπου ήρθε σ’ επαφή με το Μάρκο Μπότσαρη και εντάχθηκε στον κύκλο του Διονυσίου Σολωμού. Στο ίδιο διάστημα είχε επιστρέψει στην Ιταλία και ειδικότερα στην Μπολόνια για να ολοκληρώσει τις σπουδές του στο Δημόσιο Δίκαιο. Την περίοδο του Καποδίστρια πολέμησε στη δυτική Ρούμελη και από το 1832 έως το 1834 ήταν καθηγητής στρατιωτικής ιστορίας στο «Κεντρικό Πολεμικό Σχολείο» του Ναυπλίου. Ήταν ένας από τους δικαστές των Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και Δημητρίου Πλαπούτα (και άλλων αγωνιστών) στην γνωστή ως «δίκη Κολοκοτρώνη» που έγινε στο παλιό τζαμί του Ναυπλίου (Απρίλιος- Μαΐος 1834), κι ένας από τους δύο (μαζί με τον πρόεδρο του δικαστηρίου Αναστάσιο Πολυζωΐδη) που αρνήθηκαν την ενοχή και την θανατική καταδίκη των αγωνιστών. Η άρνησή του ενάντια στην βούληση της Αντιβασιλείας οδήγησε στην εκδίωξή του από το αξίωμα και την παραπομπή του σε δίκη στην οποία τελικώς αθωώθηκε. Ο Τερτσέτης κατόπιν αποσύρθηκε στο Παρίσι όπου έμεινε ως το 1844 αναπτύσσοντας φιλικούς δεσμούς με το Φλωριέλ και τον Γκιζώ. Μετά την επιστροφή του στην Αθήνα άρχισε να εργάζεται ως αρχειοφύλακας στην Βιβλιοθήκη της Βουλής των Ελλήνων. Ο Τερτσέτης περαιτέρω, υπήρξε λόγιος με πλούσιο συγγραφικό έργο, δημοσιεύοντας διάφορα δικά του ποιήματα, πεζά και θεατρικά έργα, αλλά και μεταφράσεις έργων και παρουσιάζοντας το λογοτεχνικό του έργο στις αίθουσες των φιλολογικών συλλόγων της εποχής όπως ο «Παρνασσός» και ο «Βύρων». Στην ίδια συνάφεια, στα 1847 δημοσίευσε την ποιητική συλλογή «Απλή γλώσσα» και το 1856 δύο μεγάλα σε έκταση ποιήματα με τίτλους «Οι γάμοι του μεγάλου Αλεξάνδρου» και «Κορίννα και Πίνδαρος». Το 1861 ταξίδεψε στην Ιταλία ως απεσταλμένος του βασιλιά Όθωνα και το 1866 στην Ευρώπη ως εκπρόσωπος της ελληνικής κυβέρνησης με αφορμή το Κρητικό Ζήτημα (Κρητική Επανάσταση 1866-1869). Κατά τη διάρκεια αυτού του ταξιδιού παντρεύτηκε στο Παρίσι την Γαλλίδα λογογράφο Adelaide Germain. Ο Τερτσέτης είναι επίσης γνωστός για τα απομνημονεύματα που συνέγραψε καθ' υπαγόρευση, ιδιαίτερα εκείνα του Κολοκοτρώνη, αλλά και του Νικηταρά και άλλων αγωνιστών. Πέθανε στην Αθήνα το 1874.

ΠΗΓΕΣ

• Λήμμα «Τερτσέτης Γεώργιος», Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τόμος ΚΒ΄, Αθήνα, Πυρσός, 1933, σελ.
• Λήμμα «Τερτσέτης Γεώργιος», Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού, https://argolikivivliothiki.gr/2009/03/11/tertsetis/ (ημερομηνία επίσκεψης 15/10/2020)
• Γεώργιος Βαλέτας, «Γεώργιος Τερτσέτης: ο ραψωδός της Ρωμιοσύνης και πρόμαχος του εικοσιένα», Νέα Εστία (1974), τόμ.96, τ.χ. 1136, σελ. 1629-1646.
• Θεόδωρος Ξύδης, «Ο Τερτσέτης στη δίκη Κολοκοτρώνη», Νέα Εστία (1974), τόμ.96, τ.χ. 1136, σελ.1647-1664.