Όνομα Αλφαβητικά

# Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

# A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

Επιλέξτε το όνομα

Μπουμπουλίνα Λασκαρίνα

Εμβληματική γυναικεία μορφή της Επανάστασης, η εύπορη Σπετσιώτισσα Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα (περ. 1776-1825), είχε ηγετική παρουσία σε πολεμικές συγκρούσεις όπως η πρώτη πολιορκία του Ναυπλίου, η πολιορκία της Μονεμβασιάς και η άλωση της Τριπολιτσάς, ενώ ενίσχυσε οικονομικά τον Αγώνα. Η μορφή της ενέπνευσε καλλιτέχνες και λογοτέχνες στην Ελλάδα και τη δυτική Ευρώπη.

Η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα ήταν κόρη του υδραίου πλοιάρχου Σταυριανού Πινότση και της επίσης υδραίας Παρασκευής (Σκεύως) Κοκκίνη. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1771 ή το 1776, όπου ήταν φυλακισμένος ο πατέρας της λόγω της συμμετοχής του στα Ορλωφικά. Μετά τον θάνατο του πατέρα της στη φυλακή και τον δεύτερο γάμο της μητέρας της με τον σπετσιώτη πλοίαρχο Δημήτριο Λαζάρου, η οικογένεια εγκαταστάθηκε στις Σπέτσες. Σε πολύ νεαρή ηλικία, ίσως το 1788, η Λασκαρίνα παντρεύτηκε τον σπετσιώτη πλοίαρχο Δημήτριο Γιάννουζα, με τον οποίο απέκτησε τρία παιδιά. Το 1806 περίπου, μετά τον θάνατο του συζύγου της σε σύγκρουση με Αλγερινούς πειρατές (1797), παντρεύτηκε τον σπετσιώτη πλοιοκτήτη Δημήτριο Μπούμπουλη, με τον οποίο απέκτησε άλλα τρία παιδιά. Το 1811 ο Μπούμπουλης σκοτώθηκε σε ναυτική σύγκρουση στη Μεσόγειο με δύο γαλλικές γαλέρες. Η Λασκαρίνα κατόρθωσε να αυξήσει την οικογενειακή περιουσία καθώς είχε γίνει μέτοχος σε πολλά σπετσιώτικα πλοία. Ένα χρόνο πριν την έναρξη της επανάστασης εξόπλισε το μπρίκι «Αγαμέμνων» που είχε κληρονομήσει από τον πρώτο της σύζυγο (μήκους 48 πήχεων και με οπλισμό 18 πυροβόλων) μαζί με άλλα τρία μικρότερα πλοία. Η έναρξη του Αγώνα τη βρήκε επομένως χήρα έπειτα από δύο γάμους, σε ηλικία περίπου 45 ετών, με μεγάλη περιουσία σε πλοία, μετρητά και έγγεια ιδιοκτησία, στοιχείο που την κατέτασσε στην άρχουσα ομάδα της σπετσιώτικης κοινωνίας. Οι Σπέτσες ύψωσαν τη σημαία της Επανάστασης στις 2-3 Απριλίου 1821. Η Μπουμπουλίνα, τον Απρίλιο του 1821, συμμετείχε στην πολιορκία του Ναυπλίου με το πλοίο της «Αγαμέμνων» και κυβερνήτη τον γιο της, Ιωάννη Γιάννουζα, ο οποίος όμως θα σκοτωθεί σε μάχη με τον τουρκικό στρατό στα περίχωρα του Άργους στις 24 Απριλίου. Η εμφάνιση της έφιππης ένοπλης Μπουμπουλίνας στο ελληνικό στρατόπεδο είχε κάνει μεγάλη εντύπωση και μάλιστα λέγεται ότι είχε πάρει μέρος στη σύσκεψη προκρίτων και οπλαρχηγών, κατά την οποία έγινε δεκτή η γνώμη της για συστηματικότερη επανάληψη της πολιορκίας. Παρά τον θάνατο του γιου της, η Λασκαρίνα συνέχισε να συμμετέχει ενεργά στη δίχρονη πολιορκία του Ναυπλίου και να εφοδιάζει το στρατόπεδο του Άργους με χρήματα και πολεμοφόδια. Συμμετείχε στον αποκλεισμό της Μονεμβασιάς και στην πολιορκία της Τριπολιτσάς. Ο ρόλος της στην άλωση της Τριπολιτσάς (23 Σεπτεμβρίου 1821) είναι αμφισβητούμενος. Ξένοι φιλέλληνες που ήταν παρόντες την παρουσιάζουν να συμμετέχει με απληστία στη λαφυραγωγία και σε ανελέητα παζάρια για τα πλούτη των μουσουλμάνων της πόλης. Άλλοι αντίθετα την θέλουν να μεσολαβεί για να σωθούν οι γυναίκες του χαρεμιού του Χουρσίτ πασά. Σύμφωνα πάντως με επιστολές του Θ. Κολοκοτρώνη και του Ανδ. Λόντου προς αυτήν, διαπιστώνεται ότι η ίδια πρόσφερε την περιουσία της για την ενίσχυση των στρατευμάτων της ξηράς και των ναυτικών δυνάμεων. Μετά την άλωση του Ναυπλίου (Νοέμβριος 1822), η Μπουμπουλίνα εγκαταστάθηκε στο Ναύπλιο μαζί με την κόρη της Ελένη, σε  οίκημα που της είχε παραχωρήσει η προσωρινή κυβέρνηση. Στις εμφύλιες διενέξεις συντάχθηκε με τον Θ. Κολοκοτρώνη. Τον Φεβρουάριο του 1823 μάλιστα, η κόρη της Ελένη θα παντρευτεί τον πρωτότοκο γιο του Κολοκοτρώνη, Πάνο. Μέσα στη δίνη των εμφύλιων συρράξεων, η Μπουμπουλίνα αποχώρησε από το Ναύπλιο, ύστερα από απαίτηση του Γ. Κουντουριώτη, και επέστρεψε στις Σπέτσες (Ιούνιος 1824). Στο σπίτι της στο νησί, κατά τη διάρκεια οικογενειακής διαμάχης, πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε (22 Μαΐου 1825).  Επίκεντρο της οικογενειακής διένεξης ήταν η απαγωγή της Ευγενίας Κούτση από τον γιο της Μπουμπουλίνας, Γεώργιο Γιάννουζα. Ο θάνατός της ήταν «ένα τυχαίο περιστατικό που σκεπάστηκε από τη σιωπή» αλλά η φήμη της είχε ήδη ταξιδέψει στην Ευρώπη, εξάπτοντας την περιέργεια και εμπνέοντας μόδες, καλλιτέχνες και λογοτέχνες.

 

ΠΗΓΕΣ

 

«Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, τ.7, Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1991, σ. 57-58.

Ευδοκία Ολυμπίτου, Γυναίκες του Αγώνα, Ιστορική Βιβλιοθήκη: Οι ιδρυτές της Νεότερης Ελλάδας, Αθήνα, Τα Νέα, 2010, σ. 40-71.