Ο Γιώργος Κίτσος γεννήθηκε περί το 1785 στην Πλεσεβίτσα (σημ. Πλαίσιο), κεφαλοχώρι της επαρχίας των Φιλιατών της Ηπείρου. Ήταν γιος του τοπικού προεστού Κίτζου/Κίτσου (Χρήστου) Κονταξή∙ είχε τρεις αδελφούς, τον Δήμο, τον Νικόλαο και τον Ιωάννη και μία αδελφή, την περίφημη Κυρά Βασιλική, παλλακίδα και μετέπειτα σύζυγο του Αλή Πασά Τεπελενλή των Ιωαννίνων. Μετά τον θάνατο του πατέρα του ανέλαβε πρόκριτος και εντάχθηκε στην αυλή του Αλή Πασά, ο οποίος, με την επιρροή της αδελφής του Κίτσου, τον τοποθέτησε διοικητή της επαρχίας Φιλιατών. Ήρθε σε αντιπαράθεση με ντόπιους Μουσουλμάνους και προκάλεσε την οργή του Αλή Πασά που διέταξε τη δολοφονία του. Ο Κίτσος διασώθηκε με τη μεσολάβηση της αδερφής του. Όταν οι δυνάμεις της Πύλης κατέστειλαν το κίνημα του Αλή Πασά, ο Κίτσος αιχμαλωτίστηκε, όμως αφέθηκε ελεύθερος και κατέβηκε μαζί με τους αδελφούς του στη Δυτική Ελλάδα. Μέλη της οικογένειάς του αιχμαλωτίστηκαν από μουσουλμάνους της ‘Τσαμουριάς’ (Θεσπρωτίας). Πήρε μέρος στην Ελληνική Επανάσταση ως καπετάνιος και αρχικά συμμετείχε στις συγκρούσεις στην περιοχή της Άρτας. Μετά την καταστροφή των επαναστατικών δυνάμεων και του τάγματος των Φιλελλήνων στο Πέτα (4 Ιουλίου 1822), και μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια των επαναστατών να αντιμετωπίσουν τις οθωμανικές δυνάμεις του Μεχμέτ Ρεσίτ Κιουταχή Πασά και του Ομέρ Πασά Βρυώνη στο Κεφαλόβρυσο, πήγε στο Μεσολόγγι όπου διακρίθηκε στην πρώτη πολιορκία (25 Οκτωβρίου – 31 Δεκεμβρίου 1823). Στο διάστημα αυτό συνδέθηκε με τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο και τον συνόδευσε ως επικεφαλής της φρουράς του στο Άστρος Κυνουρίας στην Β΄ Εθνοσυνέλευση. Ο Κίτσος προβιβάστηκε σε στρατηγό από το Εκτελεστικό Σώμα και επέστρεψε στη Δυτική Στερεά για να συμμετάσχει στις επιχειρήσεις για την αντιμετώπιση του πασά της Σκόδρας Μουσταφά Πασά. Συμμετείχε στις μάχες του Κεφαλόβρυσου (8 - 9 Αυγούστου 1823) και της Καλιακούδας (28 Αυγούστου 1823), στην οποία σκοτώθηκε και ο αδελφός του Δήμος. Διορίστηκε φρούραρχος της Ακροκορίνθου και το ίδιο διάστημα προσπάθησε να πείσει την κυβέρνηση να προχωρήσει στην ανταλλαγή των αιχμαλώτων μελών της οικογένειάς του που βρίσκονταν στην Θεσπρωτία με τον Χαβούζ Πασά, έναν από τους συλληφθέντες Οθωμανούς αξιωματούχους στο Ναύπλιο. Το Εκτελεστικό ενέκρινε την ανταλλαγή. Στη διάρκεια των εμφυλίων συρράξεων, ως στρατιωτικός του Αλ. Μαυροκορδάτου συντάχθηκε στο μέτωπο των «Κυβερνητικών» εναντίον των «Ανταρτών» του Θ. Κολοκοτρώνη. Αρχές καλοκαιριού του 1825 μετακινήθηκε με το σώμα του (280 άνδρες) μέσω Βοστίτσας και εισήλθε στο Μεσολόγγι. Στο Μεσολόγγι παρέμεινε καθ’ όλη τη διάρκεια της δεύτερης πολιορκίας μέχρι την έξοδο (10 Απριλίου 1826), έχοντας διοριστεί σωματάρχης της φρουράς και ανέλαβε με επιτυχία την υπεράσπιση του μεγάλης σημασίας προμαχώνα της Λουνέττας. Κατά την καποδιστριακή περίοδο εντάχθηκε στο οργανισμό του ημιτακτικού στρατού των Χιλιαρχιών, αναλαμβάνοντας τη θέση του γενικού επιθεωρητή τροφοδοσίας των σωμάτων. Ενεπλάκη σε δίκη λόγω μοιχείας αλλά ενώ ο Δημ. Υψηλάντης και ο Κίτσος Τζαβέλας επιθυμούσαν την καταδίκη του, αθωώθηκε με την υποστήριξη των Μποτσαραίων και του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου. Εντέλει μετακινήθηκε ως επιθεωρητής στο Στρατόπεδο της Δυτικής Ελλάδος υπό τον βρετανό φιλέλληνα υποστράτηγο Sir Richard Church. Κατά την οθωνική περίοδο παρέμεινε στον στρατό ως αξιωματικός και έφτασε μέχρι τον βαθμό του συνταγματάρχη της Βασιλικής Φάλαγγας. Πέθανε στην Αθήνα το 1840.
ΠΗΓΕΣ
Στέφανος Παπαγεωργίου, Η Στρατιωτική πολιτική του Καποδίστρια..., , Αθήνα, 1986, σ. 42.
«Γιώργος Κίτσος», Lexicon 1821, KENI https://keni.panteion.gr/index.php/el/1821.