Γλύπτης και εκπαιδευτικός, γεννήθηκε το 1956 και πέθανε το 2014. Η θεματολογία του έργου του εμπνέεται από ιστορικές προσωπικότητες της νεότερης και σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.
Γλύπτης, του οποίου η παρουσία στον χώρο εγκαινιάζει μια γενιά που παλινδρομεί σε ξεπερασμένους κλασικιστικούς τύπους και χαρακτηρίζεται από έλλειψη τόλμης και απουσία προσωπικής μορφοπλαστικής φαντασίας. Στα λίγα -γνωστά- προσωπικά έργα του χρησιμοποίησε και ρεαλιστικούς τύπους.
Σύγχρονος Ρώσος γλύπτης, γνωστός για προτομές και ανδριάντες που έχει φιλοτεχνήσει για προσωπικότητες της Ρωσίας.
Γλύπτης, με καταγωγή από τις Σέρρες, του οποίου η καλλιτεχνική δημιουργία εμπνέεται από τα σημαντικά ιστορικά γεγονότα της νεότερης και σύγχρονης Ελλάδας.
Εικαστικός με καταγωγή από τη Ζάκυνθο. Η καλλιτεχνική δραστηριότητά του περιλαμβάνει έργα αγιογραφίας, ζωγραφικής και γλυπτικής.
Γλύπτης με καταγωγή από την Ήπειρο, στοιχείο που αποτυπώνεται στο καλλιτεχνικό του έργο, το οποίο διακρίνεται από ισχυρές αναφορές στα στοιχεία της λαϊκής παράδοσης. Η θεματολογία του εμπνέεται από κεντρικά γεγονότα της νεότερης και σύγχρονης ιστορίας όπως η Ελληνική Επανάσταση του 1821, η Εθνική Αντίσταση (1941-1944) και η Εξέγερση του Πολυτεχνείου (1973).
Γλύπτης με καταγωγή από την Αιτωλοακαρνανία, έχει φιλοτεχνήσει μνημειακά έργα, ανδριάντες και προτομές, που έχουν τοποθετηθεί σε δημόσιους χώρους πολλών ελληνικών πόλεων, κυρίως στην περιοχή της γενέτειράς του.
Γλύπτης και ζωγράφος, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1906 και πέθανε στο Παρίσι το 2004. Με σπουδές στην Αθήνα και το Παρίσι, ασχολήθηκε με την απεικόνιση της ανθρώπινης μορφής και κυρίως του γυμνού γυναικείου σώματος.
Από τους πιο παραγωγικούς γλύπτες της γενιάς του, διευθυντής της Α.Σ.Κ.Τ. και ακαδημαϊκός, ο Γιάννης Παππάς (1913-2005) δημιούργησε ένα σημαντικό καλλιτεχνικό έργο που εμπνέεται από μορφές αγωνιστών της Επανάστασης του 1821, κορυφαίους Έλληνες πολιτικούς και προσωπικότητες από τον χώρο των γραμμάτων και των τεχνών.
Ζωγράφος, γλύπτης και χαράκτης, με σπουδές στην Αθήνα, το Άμστερνταμ και το Παρίσι. Καλλιτέχνης με πολυσχιδές και πλούσιο έργο, στο οποίο κυριαρχεί η αφαίρεση και ο αποσπασματικός ρεαλισμός.
Σημαντικός γλύπτης της γενιάς του Μεσοπολέμου με σπουδές στο Σχολείο των Καλών Τεχνών στην Αθήνα. Το έργο του είχε περισσότερο εφαρμοσμένο παρά ακαδημαϊκό χαρακτήρα.
Εικαστικός, η οποία ασχολείται κυρίως με καλλιτεχνικές εγκαταστάσεις αξιοποιώντας ετερόκλητα υλικά καθημερινής χρήσης ενώ διατυπώνει παρεμβατικό λόγο μέσω του έργου της γύρω από τις έμφυλες σχέσεις.
Ζωγράφος και αγιογράφος από το Μεσολόγγι, Εικαστικός Επιμελητής του Ιστορικού Μουσείου «Διέξοδος» του Μεσολογγίου.
Γλύπτης, ζωγράφος και εικονογράφος εντύπων των αρχών του 20ου αιώνα. Βιοπορίστηκε, κυρίως, από τη ζωγραφική και την εικονογράφηση σχολικών βιβλίων και περιοδικών.
Περισσότερα...
Σύγχρονος γλύπτης γεννημένος στον Πειραιά, με πλούσιο έργο που εμπνέεται από την ελληνική ιστορία.
Γλύπτης και αρθρογράφος, με πλούσια δραστηριότητα στις καλλιτεχνικές και κοινωνικές εκδηλώσεις του α΄ μισού του 20ο αιώνα, και σημαντικό ρόλο στα πράγματα της νεοελληνικής γλυπτικής της εποχής. Διατέλεσε έφορος της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ).
Γλύπτης, από τους σημαντικότερους εκπρόσωπους της μνημειακής γλυπτικής στην μεταπολεμική Ελλάδα. Η θεματολογία του αντλείται από σημαντικά γεγονότα της νεότερης και σύγχρονης ελληνικής ιστορίας όπως η Επανάσταση του 1821 και η ταραγμένη δεκαετία του 1940.
Γλύπτρια και ζωγράφος από την Αθήνα, με σπουδές στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ), δίδαξε στο Αρσάκειο και μετείχε σε καλλιτεχνικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Γλύπτης και ζωγράφος. Ανήκει στη γενιά γλυπτών των αρχών του 20ου αιώνα που –σύμφωνα με τους μελετητές- παλινδρομούν σε καθιερωμένους κλασικιστικούς τύπους με ιδεαλιστικά χαρακτηριστικά και διακρίνονται για έλλειψη τόλμης και μορφοπλαστικής φαντασίας.
Γλύπτης (Υστέρνια Τήνου, 1888- Αθήνα, 25.6.1975), με σπουδές στο μαρμαρογλυφείο του πατέρα του στην Πάτρα, στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και στο Παρίσι. Ένας από τους χαρακτηριστικότερους εκπροσώπους της γενιάς του 1930, η οποία απαρνείται τις τάσεις του κλασικισμού, του ιδεαλισμού και της ρεαλιστικής απόδοσης.
Από τους πλέον ώριμους γλύπτες μιας μεταβατικής περιόδου από τον κλασικισμό στον ρεαλισμό, κατά την οποία κλασικά και κλασικιστικά ιδεώδη συνυπάρχουν με νεότερες πλαστικές αντιλήψεις, προερχόμενες, κυρίως, από τη γαλλική πρωτεύουσα και το έργο του A. Rodin. Κυρίαρχη στο έργο του είναι η ηρωοποιημένη μορφή, με έμφαση σε ιδεαλιστικά σχήματα, απόρροια των μεγαλοϊδεατικών του αντιλήψεων, που εκτός από την καλλιτεχνική δημιουργία του καθόρισαν και την προσωπική του ζωή.
Παραγωγικός γλύπτης της μεταπολεμικής περιόδου, με καταγωγή από την Τήνο. Φιλοτέχνησε ηρώα, ταφικά μνημεία και προτομές, εκ των οποίων πολλά με έμπνευση από την Ελληνική Επανάσταση και τον κλεφταρματολισμό.
Γλύπτης της γενιάς του μεσοπολέμου, καθηγητής της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών και ακαδημαϊκός, γεννήθηκε και πέθανε στην Αθήνα (12/25 Νοεμβρίου 1889 – 28 Μαΐου 1974).
Γλύπτης και συντηρητής αρχαίων γλυπτών. Το γλυπτικό έργο του ακολουθεί, αρχικά, τους παραδοσιακούς τύπους, με εμφανή την επίδραση της διδασκαλίας του Μιχάλη Τόμπρου, και προοδευτικά τείνει στην αφαίρεση.