Σπούδασε γλυπτική στη Σχολή Καλών Τεχνών (1920-1925) με καθηγητή τον Θωμά Θωμόπουλο. Συνέχισε τις σπουδές του στις ελεύθερες ακαδημίες του Παρισιού, και ιδιαίτερα κοντά στον γλύπτη Antoine Bourdelle (Académie de la Grande Chaumière). Το 1930 επέστρεψε στην Ελλάδα. Συγκαταλέγεται στα ιδρυτικά μέλη του Σωματείου Ελλήνων Γλυπτών (1929). Το 1938 εκπαιδεύτηκε στη Ρώμη στην τεχνική της χύτευσης του χαλκού με τη μέθοδο του χαμένου κεριού (cire perdue), την οποία εφάρμοσε για πρώτη φορά στην Ελλάδα με την επιστροφή του στην Αθήνα. Το ίδιο έτος απέσπασε το μοναδικό βραβείο γλυπτικής στην πρώτη «Πανελλήνια» καλλιτεχνική έκθεση που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα (Ζάππειο, 21 Μαρτίου 1938). Από το 1945 εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Παρίσι, όπου και πέθανε.

Επηρεασμένος από την παρισινή μαθητεία του, ο καλλιτέχνης παρέμεινε πιστός στην ανθρωποκεντρική απεικόνιση. Στις προτομές του απέδωσε πολλές προσωπικότητες της γαλλικής και αθηναϊκής κοινωνίας. Αγαπημένο του θέμα το γυμνό γυναικείο σώμα, το οποίο φιλοτέχνησε σε διάφορες στάσεις με «μια ρευστή πλαστικότητα και συγχρόνως με απλοποίηση και καθαρότητα». Αντιπροσωπευτικό δείγμα της προσπάθειάς του για ελεύθερη απόδοση των μορφών, κινούμενων με άνεση στον χώρο, αποτελεί η «Λουομένη» (Πινακοθήκη Ε. Αβέρωφ).

Παρουσίασε το έργο του σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό (ενδεικτικά, Μπιενάλε Βενετίας, 1940˙ Exposition Internationale de Sculpture Contemporaine, Μουσείο Ροντέν, Παρίσι 1956˙ Galerie de l’Institut, Παρίσι 1960˙ Aurigo, Βέρνη 1960˙ Bernheim jeune Παρίσι, 1969˙ Ώρα, 1975˙ Άστορ, 1977˙ Αργώ, 1988˙ συμμετοχή στις εκθέσεις της «Ομάδος Τέχνη»).

Παράλληλα με τη γλυπτική ασχολήθηκε και με τη ζωγραφική, αποδίδοντας με ρεαλιστική διάθεση τα γυμνά και τις νεκρές φύσεις, και με ιμπρεσιονιστικό ύφος τα τοπία του.

ΠΗΓΕΣ:

«Έλληνες γλύπτες: Παπαχριστόπουλος Κωστής», ΝΙΚΙΑΣ. Ερευνητικό Κέντρο Πιστοποίησης, Συντήρησης & Αποκατάστασης Έργων Τέχνης, προσβάσιμο στο http://www.nikias.gr/ell/product/%CE%A0%CE%B1%CF%80%CE%B1%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CE%9A%CF%8E%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%82  (ανάκτηση: 30.1.2019).

Λυδάκης Στ., Οι Έλληνες Γλύπτες, τ.5: Η νεοελληνική γλυπτική. Ιστορία-τυπολογία-λεξικό γλυπτών, Αθήνα, Μέλισσα, 1981, σ.100-102.

Μερτύρη Αντωνία, Η καλλιτεχνική εκπαίδευση των νέων στην Ελλάδα (1836-1945), Αθήνα, ΚΝΕ/ΕΙΕ, 2000, σ. 398, 419-420.

«Παπαχριστόπουλος (Kosti) Κωστής», ιστ. Εθνικής Πινακοθήκης (Μουσείο Αλέξανδρου Σούτζου), προσβάσιμο στο https://www.nationalgallery.gr/el/zographikh-monimi-ekthesi/painter/papahristopoulos--costi--kostis.html (ανάκτηση: 29/1/2019)

«ΠΑΠΑΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ Κωστής (1906-2004) “Λουομένη”», ιστ. Πινακοθήκης Ε. Αβέρωφ, προσβάσιμο στο https://www.averoffmuseum.gr/%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%BF%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B7/ (ανάκτηση: 29/1/2019)

Παυλόπουλος Δημήτρης, «Το Σωματείο Ελλήνων Γλυπτών», ένθετο Επτά Ημέρες της εφ. Καθημερινή, 25.10.1998, σελ. 19.