Γεννήθηκε το 1930 στον Πειραιά, όπου και ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του, το 1948. Στις δεκαετείς σπουδές του, μελέτησε και εφάρμοσε πολλά είδη Τέχνης και τεχνικές: ζωγραφική, γλυπτική, χαρακτική, vitrail, ψηφιδωτό, μνημειακή τέχνη, νωπογραφία κ.ά. Μεταξύ 1948-1955, σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, ζωγραφική στο εργαστήριο του Γιάννη Μόραλη (1916-2009) και ταυτοχρόνως παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής στα εργαστήρια των Παύλου Μαθιόπουλου (1876-1956) και Ουμβέρτου Αργυρού (1882/4-1963). Το 1956 έλαβε το δίπλωμα θεωρητικών και Ιστορικών σπουδών, με καθηγητή τον Παντελή Πρεβελάκη (1909-1986). Με υποτροφία την Ολλανδικής κυβέρνησης, ακολούθησαν διετείς σπουδές στο εργαστήριο μνημειακής τέχνης της Rijksacademie van Beeldende Kunsten του Άμστερνταμ, με δάσκαλο τον W. Clenin (vitrail, ψηφιδωτό, φρέσκο σκραφίτο, γλυπτική και χαρακτική). Μεταξύ 1961-1962, με υποτροφία του Πανεπιστημίου Αθηνών, σπούδασε φρέσκο στην École superière des beaux-arts στο Παρίσι, με δάσκαλο τον J. C. Aujame, και vitrail και μπετόν γκλας στην École des Métiers d’Art, με δάσκαλο τον A. Giroux. Στο διάστημα αυτό ταξίδεψε και μελέτησε τα μουσεία σύγχρονης τέχνης σε Ολλανδία, Βέλγιο, Γαλλία και Ιταλία.

Στο πρώιμο έργο του, με εμφανείς τις επιρροές από τον δάσκαλό του Γ. Μόραλη αλλά και τη ζωγραφική του Paul Cézanne‎ (1839-1906), επιδόθηκε στο πορτρέτο, το γυμνό και το ύπαιθρο. Αργότερα στο Παρίσι, στράφηκε στην αφηρημένη και, τελικά, στην ανεικονική τέχνη, για να κατασταλάξει σε έναν τύπο αποσπασματικού ρεαλισμού. Τα εκφραστικά του μέσα στα vitraux και στην ανάγλυφη γλυπτική είναι γεωμετρικά σχήματα, χρώματα, τόνοι και γραμμές που, συχνά, εμπεριέχουν αναγνώσιμους κύκλους.

Δίδαξε έξι χρόνια στη μέση εκπαίδευση ως καθηγητής Τεχνικών και εικονογράφησε σχολικά και λογοτεχνικά βιβλία. Εργάστηκε ως ζωγράφος σε εργοστάσια κεραμικής και στην Υπηρεσία Αναστηλώσεων για τον καθαρισμό και διάσωση βυζαντινών και μεταβυζαντινών μνημείων. Συντήρησε και αποκατέστησε τα vitraux του κεντρικού καταστήματος της Τράπεζας της Ελλάδας και του υποκαταστήματος στη Ρόδο. Έχει εκτελέσει σειρά μεταλλίων για τον Ελληνικό Συλλεκτικό Κύκλο, καθώς και σχέδια για ταπισερί και χαλιά. Υπήρξε μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας, και μεταξύ 2000-2001 διετέλεσε πρόεδρος της Επιτροπής Κρίσεων και κατατάξεων. Επίσης, διετέλεσε πρόεδρος του συλλόγου αποφοίτων της Α.Σ.Κ.Τ. της Αθήνας.

Συμμετείχε σε εννέα Πανελλήνιες και σε πολλές ομαδικές εκθέσεις, ενώ οργάνωσε και πολλές ατομικές, με έργα σε διάφορες τεχνικές. Για το ζωγραφικό έργο του τιμήθηκε με βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών στην 11η Πανελλήνια. Έργα του βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη και σε πολλές ιδιωτικές συλλογές, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ πολλά γλυπτά, μνημεία και προτομές του, κοσμούν διάφορες πόλεις της Ελλάδας (ενδεικτικά: προτομή Μαντώς Μαυρογένους, Ναύπλιο˙ προτομή Αδαμάντιου Κοραή, πλατεία Κοραή, Πειραιάς˙ Προτομή Μανώλη Ανδρόνικου, Φλοίσβος, Παλαιό Φάληρο˙  Μνημείο Πεσόντων, Καμένα Βούρλα˙ Vitraux Αγροτικής Τράπεζας Σπάρτης αγιογράφηση ναού Αγ. Θεοδοσίου, Άργος˙ κ.ά.).

Επίσης, συνέγραψε βιβλία και άρθρα σχετικά με τις εικαστικές τέχνες, και για το βιβλίο με τίτλο «Οι Αισθητικές Κατηγορίες στη Σύγχρονη Τέχνη» τιμήθηκε με βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών το 1973. Πέθανε τον Ιούλιο του 2014 στην Αθήνα. Το Αρχείο του καλλιτέχνη και 1550 μακέτες έργων του, βρίσκονται στο Αρχείο Νεοελληνικής Τέχνης του Δημήτρη Παπαγεωργόπουλου, στην «ΣΤΟart Κοραή» της Εθνικής Ασφαλιστικής.

ΠΗΓΕΣ

• «Παρλαβάντζας Τάκης», ΝΙΚΙΑΣ. Ερευνητικό Κέντρο Πιστοποίησης, Συντήρησης & Αποκατάστασης Έργων Τέχνης, προσβάσιμο στο http://www.nikias.gr/ell/product/Παρλαβάντζας-Τάκης842 (ανάκτηση: 14/10/2020).
• Δημήτρης Παπαγεωργόπουλος, «Βιογραφικό Τάκη Παρλαβάντζα», προσβάσιμο στο https://independent.academia.edu/DimitrisPapageorgopoulos (ανάκτηση: 14/10/2020).
• «Ο ζωγράφος Τάκης Παρλαβάντζας – Takis Parlavantzas [1930-2014]», ιστ. ΠΕΡΙ ΤΕΧΝΗΣ Ο ΛΟΓΟΣ, προσβάσιμο στο https://peritexnisologos.blogspot.com/2017/11/takis-parlavantzas-1930-2014.html (ανάρτηση: 15/11/2017 - ανάκτηση: 14/10/2020).