Γεννήθηκε στο Le Mée της Γαλλίας το 1833. Σπούδασε γλυπτική δίπλα στον James Pradier, μέχρι τον θάνατο του τελευταίου, το 1852, και συνέχισε τις σπουδές του με τον Francisque-Joseph Duret. Ταυτοχρόνως, σπούδασε ζωγραφική δίπλα στον Léon Cogniet. Το 1855 κέρδισε το Prix de Rome στη γλυπτική, και μετακόμισε στη Ρώμη, όπου ολοκλήρωσε τις σπουδές του, το 1861. Με την επιστροφή του στο Παρίσι, δέχτηκε πολλές παραγγελίες ιδιωτικών και κρατικών έργων. Τα αγάλματα του Ερμή (1861) και της Jeanne d'Arc (1870) ήταν οι πρώτες μεγάλες επιτυχίες του. Λίγο μετά το 1870, ήταν ένας αναγνωρισμένος γλύπτης, με πολλές και αξιόλογες διακρίσεις. Το 1880 έγινε μέλος της Académie des Beaux-Arts, όπου το 1889 εξελέγη πρόεδρος. Πέθανε στο Παρίσι το 1891.

Καλλιτεχνικό ιδίωμα του Chapu υπήρξε η ανθρώπινη μορφή, την οποία απέδωσε με νηφάλια χάρη και εκλεπτυσμένο νατουραλισμό. Στη μνημειακή τέχνη, κινήθηκε μεταξύ παράδοσης και νεοτερικότητας, και οι μορφές του -είτε ιστορικές είτε σύγχρονες, εξυψωμένες ή νηφάλιες- αντλούν από κλασικές και αναγεννησιακές πηγές. Στα σημαντικότερα έργα του συγκαταλέγονται, το μνημείο του Henri Regnault (1872, École des Beaux-Arts), το ταφικό μνημείο της Marie d'Agoult (1877), οι «Τέσσερις Εποχές» (1881-1889, πρόσοψη του Printemps, Παρίσι), και το κύκνειο άσμα του, το μνημείο για τον Gustave Flaubert (1890).

Το 1889, ο έλληνας τραπεζίτης Δημήτριος Στεφάνοβικ Σκυλίτζης ανέθεσε στον Chapu τη φιλοτέχνηση μνημειακού συνόλου προς τιμήν του λόρδου Βύρωνα, με σκοπό να το δωρίσει στον Δήμο Αθηναίων. Με τον θάνατό του Chapu, το μνημείο έμεινε σε μορφή προπλάσματος, το οποίο ολοκλήρωσε ο γάλλος γλύπτης Jean-Alexandre-Joseph Falquière.

ΠΗΓΕΣ

«Henri-Michel-Antoine Chapu», National Gallery of Art, https://www.nga.gov/collection/artist-info.6049.html#biography (ανάκτηση: 14/10/2019).

Η φωτογραφία του Henri-Michel-Antoine Chapu στο https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Petit-Chapu.jpg:Petit-Chapu.jpg (ανάκτηση: 14/10/2019)