Ο Γεώργιος Βιτάλης γεννήθηκε στο χωρίο Υστέρνια της Τήνου το 1838. Σε ηλικία δεκαπέντε ετών πήγε με τον πατέρα του στη Σμύρνη για να τον βοηθήσει στα οικοδομικά έργα, όμως το ανήσυχο πνεύμα του δεν έβρισκε ικανοποίηση στην αρχιτεκτονική. Αρχικά, μαθήτευσε στο μαρμαρογλύφειο του Ιωάννη Κόσσου και ύστερα γράφτηκε στο Σχολείο των Τεχνών, όπου ήταν μαθητής του Γεώργιου Φυτάλη. Με υποτροφία του Ιερού Ιδρύματος Ευαγγελιστρίας Τήνου, συνέχισε τις σπουδές του στο Μόναχο (1865-1870) με δάσκαλο τον Μαξ φον Βίντμαν (Max von Windmann). Εγκαταστάθηκε στη Σύρο, όπου άνοιξε το εργαστήριό του, και ανέλαβε παραγγελίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Συμμετείχε σε ελληνικές και διεθνείς εκθέσεις και έλαβε τιμητικές διακρίσεις. Στα έργα του τον βοηθούσε ο αδελφός του Ιωάννης που ήταν επίσης γλύπτης. Το έργο του ακολουθεί την παράδοση του γερμανικού κλασικισμού εκτός από λίγες περιπτώσεις όπου επιτυγχάνει να δημιουργήσει ρεαλιστικότερα έργα με ζωή και φυσική έκφραση. Σημαντικά έργα της πρώτης περιόδου του (που παρέμειναν στο γύψο) ήταν ο Θησέας, ο Πάρης και το ανάγλυφο με τον αποχαιρετισμό του Έκτορα από την Ανδρομάχη και τον γιο του Αστυάνακτα, που είναι μέσα στο πλαίσιο των ανάγλυφων εικονογραφήσεων των ομηρικών επών. Ανάμεσα στα σημαντικότερα έργα της νεότερης ελληνικής γλυπτικής είναι ο ανδριάντας του Γλάδστωνα στα προπύλαια του Πανεπιστημίου που φιλοτέχνησε ο Βιτάλης μεταξύ 1883 και 1886. Έργο του είναι επίσης ο ανδριάντας του Βύρωνα στο Μεσολόγγι (1881). Στη Σύρο φιλοτέχνησε διάφορες προτομές, όπως το γύψινο πρόπλασμα του Κανάρη, καθώς και το μνημείο «των ατάφων νεκρών της Ελληνικής Επαναστάσεως» (1880), μαρμάρινη στήλη ύψους δυόμισι περίπου μέτρων, η οποία επιστέφεται από έναν κοιμώμενο λέοντα, κατά το πρότυπο άλλων σχετικών μνημείων στη Δύση.

Ο Βιτάλης απεβίωσε στην Αλεξάνδρεια το 1901.

ΠΗΓΕΣ

Στέλιος Λυδάκης, Η νεοελληνική γλυπτική. Ιστορία – Τυπολογία, Αθήνα, Μέλισσα, 2011, σ. 70-73.

Ηλίας Μυκονιάτης, Ελληνική Τέχνη. Νεοελληνική Γλυπτική, Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1996, σ. 186.

Χρύσανθος Χρήστου, Μυρτώ Κουμβακάλη-Αναστασιάδη, Νεοελληνική Γλυπτική, 1800-1940, Αθήνα, Εμπορική Τράπεζα, 1982, σ. 50-51.

«Οι μεγάλοι Τήνιοι καλλιτέχναι – Γεώργιος Βιτάλης», Εφ. Θάρρος, 1-12-1939.