Όνομα Αλφαβητικά

# Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

# A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

Επιλέξτε το όνομα

Απέργης Αχιλλέας

Από τους πρωτοπόρους της αφαίρεσης στη γλυπτική, ο Απέργης (1909-1986) σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ). Στα έργα του χρησιμοποιεί ως υλικό κυρίως το μέταλλο, δημιουργώντας ραβδωτά ή ρομβοειδή σχήματα με εξπρεσιονιστικό ύφος.

Apergis achileas

Ο Αχιλλέας Απέργης γεννήθηκε στη Γαρίτσα της Κέρκυρας το 1909 και πέθανε στην Αθήνα το 1986. Η πρώτη του επαφή με την τέχνη ήταν τα μαθήματα σχεδίου που παρακολούθησε στη νυχτερινή Καλλιτεχνική Σχολή της Κέρκυρας (1918-1920). Μετά την εγκατάστασή του στην Αθήνα (1935), γράφτηκε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ), όπου σπούδασε γλυπτική με τους δασκάλους Θ. Θωμόπουλο, Κ. Δημητριάδη και Μ. Τόμπρο. Ταξίδεψε στην Ιταλία, Αγγλία, Γαλλία για να διευρύνει τους καλλιτεχνικούς του ορίζοντες. Επηρεάστηκε από τη μοντέρνα αφαιρετική τέχνη την οποία και υπηρέτησε από το 1946. Θεωρείται ένας από τους πρωτοπόρους της αφαίρεσης στην γλυπτική. Η έντονη αφαίρεση εκδηλώνεται κυρίως με ντελικάτα ραβδωτά συμπλέγματα που ανάλογα με τη φορά τους δημιουργούν ρυθμικές σχέσεις μέσα στο χώρο. Επιλέγει ως κατεξοχήν υλικό της γλυπτικής του το μέταλλο, σίδερο ή χαλκό. Τα πιο χαρακτηριστικά γλυπτά της πρώτης ώριμης περιόδου της δουλειάς του είναι κατασκευασμένα από μεταλλικές βέργες ενωμένες μεταξύ τους με οξυγονοκόλληση, ώστε να σχηματίζουν αδρές επιφάνειες που αναπτύσσονται τρισδιάστατα στο χώρο. Η δομή των συνθέσεων, οι αιχμηρές φόρμες και η επεξεργασία των διαβρωμένων επιφανειών αναδεικνύουν μια προσωπική γραφή με έντονη εκφραστικότητα. Από το 1960 ο Απέργης κινεί τα ραβδωτά ή ρομβοειδή σχήματα του με έναν ιδιαίτερα εξπρεσιονιστικό τρόπο. Οι άξονες ανοίγονται προς όλες τις κατευθύνσεις αλλά σιγά –σιγά οργανώνονται σε ρυθμικές ενότητες και αποκτούν μια ήρεμη χάρη. Έργα του βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη και σε ιδιωτικές συλλογές στην Αθήνα, Αγγλία, Ελβετία, Ιταλία, ΗΠΑ και Καναδά.

Το 1976, προσπάθησε να εκφράσει τη μεταφυσική του αγωνία στη μορφή του «συμβάντος», καταπιάστηκε με το ανβιρονμάν, τοποθετώντας μεμονωμένα αντικείμενα στο εσωτερικό ενός χώρου (έκθεση «Πέντε Δωμάτια» στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών). Τα επόμενα χρόνια, το στοιχείο της πνευματικότητας που χαρακτήριζε πάντα τη δουλειά του αποκτά μια εννοιολογική-φιλοσοφική διάσταση με υπαρξιακές αναφορές. Τα έργα του παρουσιάζονται σε μορφή εγκαταστάσεων, με χρήση διαφόρων υλικών και μικτών τεχνικών μέσων (ήχος, βίντεο, φωτογραφία, κείμενα). Το μοτίβο της Σκάλας, σύμβολο πνευματικής εξύψωσης αλλά και κοινωνικής αναρρίχησης, κυριαρχεί κατά την τελευταία περίοδο της δουλειάς του, είτε σε μεγάλες εγκαταστάσεις για δημόσιους χώρους είτε ως φορητό γλυπτό. Το έργο του έχει παρουσιαστεί σε ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα, Αγγλία και Γαλλία. Συμμετείχε δύο φορές στην Μπιενάλε της Βενετίας (1956 και 1968) και σε άλλες σημαντικές διεθνείς διοργανώσεις, καθώς και σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

 

 

ΠΗΓΕΣ

 

Στέλιος Λυδάκης, Οι Έλληνες γλύπτες. Η νεοελληνική γλυπτική ιστορία – τυπολογία- λεξικό γλυπτών, τ. 5, Αθήνα, Μέλισσα, 1976, σ. 379-381.

«Απέργης Αχιλλέας (1909-1986)», ιστότοπος στο διαδίκτυο, Ινστιτούτο σύγχρονης ελληνικής τέχνης, http://dp.iset.gr/artist/view.html?id=688 (προσπέλαση 6-2-2020).

 

 

 

 

 

 

 

Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « Τσακίρης Ιω. Γεώργιος Κασόλας Γεράσιμος »