Γεννήθηκε στις 13 Απριλίου 1926 στην Αθήνα, όπου και πέθανε στις 10 Δεκεμβρίου 2016. Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με δίπλα στον Μιχάλη Τόμπρο και τον Γιάννη Παππά. Επί 16 χρόνια δίδαξε ελεύθερο Σχέδιο στο Αθηναϊκό Τεχνολογικό Ινστιτούτο (Σχολές Δοξιάδη).
Φιλοτέχνησε προτομές, ηρώα, μνημεία και άλλα γλυπτά σε πολλές περιοχές της Ελλάδας. Ενδεικτικά αναφέρονται οι προτομές του Νότη Μπότσαρη στο Πεδίον του Άρεως στην Αθήνα, στα Ιωάννινα, στο Μεσολόγγι και στη Ναύπακτο, η προτομή της Κατίνας Παξινού στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών κ.ά. Το πλούσιο έργο του παρουσιάστηκε σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, και γνώρισε σημαντικές διακρίσεις σε εθνικούς και διεθνείς Διαγωνισμούς Γλυπτικής. Ενδεικτικά: Βραβείο Γλυπτικής «Αλέξανδρος Διομήδης» από την Ακαδημία Αθηνών (1971), Διεθνές βραβείο γλυπτικής “Prix Banque de Paris et des Pays Bas” από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Τέχνης και Αισθητικής (Βρυξέλλες, 1971), Διεθνές βραβείο “Premier Prix de Sculpture Chapman” από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Τέχνης και Αισθητικής (Βρυξέλλες, 1975). Τιμήθηκε, επίσης, από τον Σύλλογο Ελλήνων Λογοτεχνών για την προσφορά του στις Τέχνες (1977).

Τεχνοτροπικά, αν και αφαιρετικός, με εμμονή στις γενικεύσεις, παρέμεινε έως το τέλος στην κατεύθυνση της ανθρωποκεντρικής γλυπτικής. Κατά τη δεύτερη περίοδο του έργου του, ο ανθρωποκεντρισμός του απέκτησε μια «έντονη σπιριτουαλιστική και ταυτόχρονα εξπρεσσιονιστική χροιά», με την υιοθέτηση της μανιεριστικής επιμήκυνσης των μορφών. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Στέλιος Λυδάκης προλογίζοντας κατάλογο 25 έργων του στη γκαλερί «Αργώ», «επιδιώκοντας να μεταβάλει τη φυσική μορφή σε σύμβολο, δηλαδή καθαρά πνευματική αξία, άρχισε να την επιμηκύνει, εξαϋλώνοντάς την, χωρίς όμως να καταργεί βασικά χαρακτηριστικά της ρεαλιστικής της δομής. […] Μια αρχαΐζουσα διάθεση διασυνδέει ορισμένες μορφές με αρχαϊκά πρότυπα, ενώ από την άλλη πλευρά επιδιώκεται ο καταφανής συμβολισμός ενός βιώματος ή ενός συναισθήματος». 

ΠΗΓΕΣ

εφ. Τα Νέα, 20/3/1979, σ. 2.

Λυδάκης Στ., Οι Έλληνες Γλύπτες, τ.5: Η νεοελληνική γλυπτική. Ιστορία-τυπολογία-λεξικό γλυπτών, Αθήνα, Μέλισσα, 2011, σ. 187.

Χρήστου Χρύσανθος, Κουμβακάλη-Αναστασιάδη Μυρτώ, Νεοελληνική Γλυπτική 1800-1940, Εμπορική Τράπεζα, Αθήνα 1982, σ. 179 - 274.