Γεννήθηκε στο Νόρτον, κοντά στο Σέφιλντ, στις 7 Απριλίου 1781 και πέθανε στο Λονδίνο στις 25 Νοεμβρίου 1841. Αυτοδίδακτος, κατά βάση,  παρακολούθησε για λίγο διάστημα μαθήματα στις Σχολές της Βασιλικής Ακαδημίας (1807). Ταξίδεψε στη Γαλλία και την Ιταλία, προκειμένου να βελτιώσει τη γλυπτική αισθητική του. Το 1809 εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Λονδίνο, όπου παντρεύτηκε εύπορη σύζυγο. Η πρώτη μεγάλη επιτυχία του ήταν η νατουραλιστικού ύφους προτομή του Horne Tooke (Μουσείο Φιτζγουίλιαμ, Καίμπριτζ), που εκτέθηκε στη Βασιλική Ακαδημία του Λονδίνου το 1811. Το 1937 χρήστηκε ιππότης (Sir) από τον βασιλιά Ουίλιαμ Δ΄.

Τα έργα του συγκαταλέγονται στα πλέον έξοχα δείγματα της βρετανικής γλυπτικής κατά το πρώτο μισό του 19ου αιώνα. Φιλοτέχνησε έφιππους ανδριάντες (Ουέλινγκτον, Γεώργιος Δ΄ στην Πλατεία Τράφαλγκαρ του Λονδίνου), αγάλματα (Γεώργιος Δ΄, Γεώργιος Ουάσινγκτον, Ουίλιαμ Πιτ), μαρμάρινες προτομές (Τζων Ράφαελ Σμιθ, Ουίλιαμ Στιούαρτ, Αρχιεπισκόπου του Armagh, Σερ Ουίλιαμ Σκοτ), καθώς και επιτύμβια μνημεία (Α΄ δούκα του Σάδερλαντ). Το 1834, κατά παραγγελία του δούκα του Σάδερλαντ, φιλοτέχνησε τον μαρμάρινο ανδριάντα (ύψους 2,30 μ.) του βρετανού πολιτικού και φιλέλληνα  Τζωρτζ Κάνινγ (George Canning, 1770 – 1827), που βρίσκεται στην ομώνυμη πλατεία στην Αθήνα.

Στα ώριμα έργα του διαφαίνονται προσπάθειες στην κατεύθυνση των γενικευτικών και αφηρημένων τάσεων, με εμφανείς πάντοτε τις επιδράσεις της διδασκαλίας του Τόμπρου αλλά και μία προσωπική επεξεργασία των κατακτήσεών του. Σε κάποια έργα του έφτασε στην πλήρη αφαίρεση, ενώ σε ορισμένες συνθέσεις  με αφαιρετικά γεωμετρικοποιημένα σχήματα διαφαίνεται και πάλι η ανθρώπινη μορφή (Ζεύγος με παιδί ΙΙ). Σύμφωνα με τους Χρήστου και Κουμβακάλη-Αναστασιάδη, πρόκειται για έναν ευαίσθητο καλλιτέχνη που «μοιάζει να απομακρύνεται προοδευτικά από το περιορισμένο μορφοπλαστικό λεξιλόγιο και την εξάρτησή του από τους παραδοσιακούς τύπους».
Εξέθεσε έργα του σε δύο ατομικές εκθέσεις στο Παρίσι (γκαλερί Mouffe, 1972) και την Αθήνα, και έλαβε μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στη Γαλλία και την Ελλάδα. Ανάμεσα σε αυτές ξεχωρίζουν οι συμμετοχές του στο Salon d’ Automne το 1965, 1968 και 1971, στην έκθεση της Société des Artistes Français και της Société des Artistes Indépendants το 1971, καθώς και σε εκείνη της Société Internationale des Beaux Arts το 1972 και 1973. Στην Ελλάδα, συμμετείχε στην Πανελλήνια του 1973, στην Γλυπτική ’78 στη Φιλοθέη το 1978 και στην Εθνική Πινακοθήκη το 1979. Πολλά από τα έργα παρέμειναν σε γύψο ως προπλάσματα και μακέτες -σε μικρές διαστάσεις- για διαγωνισμούς μνημείων.

ΠΗΓΕΣ

«Φράνσις Λέγκατ Τσάντρι, Άγγλος νεοκλασικός γλύπτης», ιστ. Times news, στο https://www.timesnews.gr/φράνσις-λέγκατ-τσάντρι-άγγλος-νεοκλα/φράνσις-λέγκατ-τσάντρι-άγγλος-νεοκλα/ (ανάρτηση: 7/4/2017-ανάκτηση: 13/4/2019)

«Φράνσις Λέγκατ Τσάντρυ», Βικιπαίδεια, στο  https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%81%CE%AC%CE%BD%CF%83%CE%B9%CF%82_%CE%9B%CE%AD%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CF%84_%CE%A4%CF%83%CE%AC%CE%BD%CF%84%CF%81%CF%85 (ανάκτηση: 13/4/2019)